"""""ستار"""""

دارم شعرامو می بینم که دارن میرن از خونه میرن اونجا که آزاده نه اینجایی که زندونه میرن جایی که خوش باشن توی حال و هوای خود توی حال و هوایی که دل ما رو می خندونه عجب حال و هواییه هوای خسته ی شعرام دارن میرن از اینجاها از اینجایی که دل خونه منم شاید برم باشون برم با آرزوهاشون به اونجایی که خوش باشن نه اینجایی که ویرونه یه حس و حالیه انگار توی تنهاییه شعرام هواش آروم و آرومه و گاهی مثل بارونه داره هی با خودش میگه و گاهی هم صدا میده : " میرم جایی که آزاده نه

از فراز اقیانوسهای پهناور حرکت می کند و به جایی می رسد که بجز کوه یخ و رنگ سپید ، چیز دیگری پیدا نمی شود . البته گاهی هم سری به قاره های پنج گانه می زند و دریاها و خشکیهای زیادی را در سفرنامه ی نگاهش ثبت کرده است . اکنون روزهاست که مسیر طولانی اقیانوس را طی می کند و به نزدیکی قطب جنوب رسیده است . خیلی دلش می خواهد یک جا بنشیند و کمی استراحت کند اما شرایطی که بتواند در یک جا بنشیند و استراحت کند ، هنوز مهیا نشده است .